Poëtische kunstwerk over het huis als toevluchtsoord

Een film van Bernard Queysanne en George Perec naar de gelijknamige roman van Perec uit 1967 waarin een jonge student, bevangen door een gevoel van vervreemding en nietigheid, zich aan de maatschappij en het sociale leven onttrekt. In een staat van schijnbare onverschilligheid zwerft hij rond over de straten van Parijs of verdoet hij tijd in de eenzaamheid van zijn huis. De film bevat geen dialoog, we horen enkel een hypnotiserende vrouwelijke voice-over, in tweede persoon enkelvoud, die de hoofdpersoon lijkt aan te spreken. Hoewel de tekst van cruciaal belang is, spreken de zwart-wit beelden vol meesterlijke cinematografie eveneens.