Hoe raakt de mentale gezondheidscrisis ons allemaal?

Wat doe je als wegkijken geen optie meer is? Wie is waar verantwoordelijk voor? En hoe vind je elkaar als iedereen vooral met zichzelf bezig is? 233 ºC belicht een eenzame gemeenschap die steeds verder doordraaft in individualisme. Maar als je verbinding met je omgeving verliest, verlies je uiteindelijk ook de verbinding met jezelf.

Voor 233 ºC sloeg regisseur Abdel Daoudi de handen ineen met schrijvers Elly Scheele en Maxine Palit de Jongh. Voor Daoudi is 233 ºC een persoonlijk verhaal. Zijn broer is gevoelig voor psychoses, hij ziet van dichtbij wat dit met hem en zijn omgeving doet: “In de omgang met mijn broer ligt de nadruk erg op het zoeken naar oplossingen. Doordat we zijn problemen enkel met medicatie benaderen, negeren we zijn andere behoeften die minstens even belangrijk zijn. Ik geloof niet dat zijn pijn alleen een biologisch defect is. Net als iedereen zoekt hij verbinding, wil hij van waarde zijn, een doel hebben. Met het maken van deze voorstelling heb ik geprobeerd mijn broer wat beter te begrijpen.”